آنچه که به نظر می رسد آن است که نمی توان به طور قطعی در تمامی مواردی که وصیت نامه به خط کسی غیر از موصی نوشته شده است و صرفا به این دلیل، وصیت نامه را باطل دانست. چرا که بسیار اتفاق می افتد که موصی سواد نوشتن ندارد و همچنین از مقررات قانونی نیز مطلع نیست، اما تمایل دارد در مورد دارایی و اموال خود تعیین تکلیف نماید. بدین منظور، در حضور شهود اقدام به اعلام وصیت خود می نماید و احد ازشهود آن را مکتوب نموده و به امضا یا اثر انگشت موصی می رساند.

اگر صرفا به متن قانون اکتفا نماییم و در تمام موارد، وصیت های خود نوشتی که به خط موصی نیست، اما سایر شرایط را دارا می باشد غیر قابل ترتیب اثر بدانیم، ممکن است خیل عظیمی از وصیت نامه ها، به لحاظ قانونی معتبر شناخته نشود و در نتیجه اختلافات ورثه که ناشی از ابطال وصیت نامه است، افزایش یابد.

در نتیجه می توان گفت: در صورتی که وصیت نامه ای از شخصی موجود بوده که به خط موصی نیست، اما دارای تاریخ و امضای شخص موصی است و شهودی هم به صحت وصیت نامه شهادت داده اند، با توجه به سایر قراین و امارات موجود قایل به اعتبار این وصیت نامه بود.

نتیجه انکه در هر مورد که وصیت نامه خود نوشته دارای برخی از شرایط مندرج در قانون نیست، تحت شرایطی می توان تنفیذ وصیت نامه مذکور را از دادگاه درخواست کرد.